Co To Jest Ozonoterapia?

Aby odpowiedzieć na pytanie co to jest ozonoterapia musimy zacząć od tego bez czego nie byłoby ozonoterapii czyli ozonu. Ozon jest gazem, który został odkryty pod koniec XVIII wieku przez lekarza Martinusa van Marum. W roku 1840 czyli po 60 latach od jego odkrycia niemiecki chemik Christian Friedrich Schonbein zsyntezował ozon, dzięki czemu jego zastosowania w medycynie znacząco wzrosły w wielu częściach świata. W związku z tym przez ostatnie 100 lat wielu pacjentów uzyskało bardzo dużo korzyści z terapii ozonem. Pomimo przeprowadzenia wielu badań przez znanych lekarzy, stworzenia Międzynarodowego Komitetu Naukowego Ozonoterapii oraz innych stowarzyszeń wspierających rozwój pracy nad ozonoterapią, to nadal w wielu miejscach na świecie nie jest ona uznana jako terapia uzupełniająca.

Należy pamiętać, że wszystkie badania były przeprowadzane pod ścisłym rygorem klinicznym gdzie ozon stosowano jako metodę komplementarną nie zaś metodę alternatywną. W taki sposób należy właśnie postrzegać ozonoterapię - jako metoda wspomagająca nie zaś zastępująca konwencjonalne metody leczenia. Bardzo ważna jest znajomość różnicy między terapią uzupełniającą a terapią alternatywną. Terapia komplementarna czyli uzupełniająca jest wykonywana wraz z powszechnie stosowaną medycyną konwencjonalną, czyli farmakologią czy innymi zabiegami chirurgicznymi a nie w sposób ją zastępujący. Leczenie alternatywne natomiast polega na zastąpieniu powszechnej medycyny alopatycznej na rzecz innej metody leczenia. Np. Zastosowaniu specjalnej diety, która ma zwalczyć raka z jednoczesnym odstawieniem leków.

Na co pomaga ozonoterapia?

Ozonoterapia jest wykorzystywana w leczeniu wielu schorzeń, począwszy od chorób autoimmunologicznych, układu oddechowego, zakaźnych, skóry czy problemów z krążeniem. Jest również szeroko stosowana w stomatologii oraz przy leczeniu zwierząt.

Oprócz poprawy krążenia i dotlenienia komórek sam ozon działa również przeciwbólowo, a to wszystko ze względu na jego właściwości bakterio, wiruso i grzybobójcze.

Najbardziej znanym zastosowaniem ozonoterapii jest leczenie trudno gojących się ran, stopy cukrzycowej czy owrzodzeń podudzi. Bardzo często stosowany był podczas wojen dla rannych na polu bitwy.

Poniżej lista wielu chorób, które można leczyć za pomocą ozonoterapii:

Stopa cukrzycowa
Trudno gojące się rany
Owrzodzenia podudzi
Choroby układu krążenia i odpornościowego
stany zapalne
Choroby zakaźne

Oparzenia i choroby skórne
Przepukliny dysku
Wrzody, odleżyny
Zmiany opryszczkowe, łuszczycowe
Choroby kręgosłupa
Choroby zwyrodnieniowe
I wiele innych

Na czym polega zabieg ozonowania ?

Ozonoterapia jest zabiegiem uzupełniającym, który polega na podaniu mieszaniny gazu O3/O2 w odpowiednim stężeniu (95%-99,95% tlenu i 0,05%-5% ozonu) oraz stosowaniu go w przypadku leczeniu wielu chorób.

W zależności od rodzaju schorzenia ozonoterapeuta czyli lekarz od ozonoterapii dobiera rodzaj metody aplikacji ozonu. Zabieg taki może trwać od kilku minut do nawet kilku godzin, zazwyczaj natomiast jest to około 30 minut, a w tym czasie pacjent jest w pozycji siedzącej lub leżącej. W trakcie trwania zabiegu ozon jest wytwarzany przez specjalny generator ozonu.

W przypadku większości zabiegów ozon jest wprowadzany za pomocą igły lub kaniuli do krwioobiegu. Inaczej jest w przypadku leczenia trudno gojących się ran, gdzie ozon jest wdmuchiwany do specjalnego rękawa za pomocą odpowiedniego ozonatora.

Jakie są rodzaje ozonoterapii?

Rodzaje zabiegów uzupełniających ozonoterapii możemy podzielić ze względu na ich podawanie: lokalnie lub systemowo. Systemowe – ozon dostarczany jest do krwioobiegu, czego celem jest poprawa przepływu krwi, dotlenienie tkanek, poprawy metabolizmu oraz przywrócenia homeostazy. Do systemowych metod możemy zaliczyć np.: Ozonowanie krwi, podanie ozonu z roztworem soli fizjologicznej, natomiast do Lokalnych metod np. suchą kąpiel ozonową, insuflacje doodbytnicze i z rzadziej stosowanych - wdychanie czy bezpośrednie iniekcje gazu.

Poniżej opisaliśmy kilka z najczęściej występujących metod terapii uzupełniającej ozonem:

Ozonowanie krwi – czyli zabieg polegający na pobraniu krwi od pacjenta a następnie wymieszaniu jej z ozonem z medycznego ozonatora oraz ponownego podaniu jej przez wlew dożylny. Wyróżniamy dwie metody ozonowania krwi:

Główna autohemoterapia (MAH), w której jest pobierana od pacjenta krew w ilości od 50ml do 100ml. Ma na celu działanie immunomodulacyjne, antyoksydacyjne oraz aktywujące metabolizm komórkowy.
Mała autohemoterapia (MiAH) – tutaj jest pobierana mniejsza ilość krwi niż w MAH – czyli od 5 do 10 ml. Najczęstszym zastosowaniem tej metody są choroby dermatologiczne. Szczególnie polecana w przypadku leczenia zapalenia skóry, alergiach, łuszczycy, egzemie czy trądziku.
Kolejną z metod systemowych podawania ozonu jest ozonowany roztwór soli fizjologicznej – Uważany za jeden z najbardziej powszechnych zabiegów ozonoterapii, i najszerzej opisany. Stosowany najczęściej przez ozonoterapeutów zza naszej wschodniej granicy. Metoda ta polega najczęściej na ozonowaniu soli fizjologicznej ozonem a następnie podanie jej przez wlew dożylny. Ozonowy roztwór soli fizjologicznej jest stosowany przy terapii uzupełniającej wielu schorzeń. W zależności od rodzaju choroby, lekarz ozonoterapueta dobiera odpowiednią dawkę ozonu – przy niektórych schorzeniach potrzebne jest małe stężenie, przy innych musi być dużo wyższe.
Metodę tą możemy zastosować m.in.: w chorobach układu krążenia, odpornościowego, skórnych, zakaźnych, oparzeniach, a w ostatnim czasie coraz więcej prac opisuje również zastosowanie leczenie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, stopie cukrzycowej czy urazie mózgu.
Do Lokalnych miejsc podawania ozonu natomiast możemy zaliczyć m.in: suchą kąpiel ozonową przy użyciu rękawy/torby do ozonowania – Metoda ta jest jedną z miejscowych aplikacji ozonu. Polega na dostarczaniu mieszaniny O3/O2 przez ozonator do specjalnego buta/worka/rękawa ozonowego, w którym znajduje się chora część ciała pacjenta. Najczęściej rękaw ozonowy jest stosowany w przypadku terapii wspomagającej trudno gojących się ran, stopy cukrzycowej oraz owrzodzeń podudzi. Należy pamiętać, aby but ozonowy był wykonany ze specjalnego materiału odpornego na działanie utleniającego ozonu, jak np. silikon.

Czy ozonoterapia jest skuteczna ?

Jest mnóstwo badań dotyczycących skutecznej terapii ozonem, popartych często badaniami klinicznymi. Mało jest natomiast Polskich prac, ze względu na ograniczone fundusze na rozwój ozonoterapii. W naszym kraju póki co ozonoterapia dopiero raczkuje, są natomiast Państwa w których jest ona uznana za metodę leczenia uzupełniającego.

Efekty ozonoterapii w niektórych schorzeniach są tak widoczne, że wydaje się to nie możliwe. Niestety najczęściej wiedzą jednak o tym jedynie sami ozonoterapeuci jak i pacjenci, którzy zdecydowali się spróbować tej metody.

Terapia ozonowa w domu

Terapia ta najczęściej jest stosowana u pacjentów, którzy mają bardzo poważne schorzenia oraz często problemy z poruszaniem i nie mogą sami dotrzeć do gabinetu ozonoterapii. Niektóre z terapii musi wykonać albo lekarz albo wyspecjalizowana pielęgniarka, jak np. Wlewy dożylne z krwi czy soli fizjologicznej. Najczęściej jednak terapia ozonowa w domu odbywa się z powodu problemów z kończynami dolnymi i trudno gojącymi się ranami. Możemy do nich zaliczyć przede wszystkim stopę cukrzycową czy owrzodzenie podudzi.

W obydwu przypadkach pacjenci mogą mieć duże problemy z poruszaniem się oraz wycofanie społeczne, przez co nie chcą wychodzić z domu. W tych przypadkach lekarz aplikuje gaz do specjalnych worków czyli tzw. butów ozonowych, robiąc suchą kąpiel ozonową. Zabieg ten jest o tyle prosty, że pacjent może również wykonywać go samemu, dbając o to by gaz się nie wydostawał z rękawa. Kolejną z metod terapii ozonowej w domu jest ozonowanie wody lub stosowanie oliwy ozonowej. Oliwa jak i woda może być stosowana do leczenia m.in trądziku oraz wielu innych chorób skórnych przez miejscowe utlenianie i usuwanie bakterii.

Ozonoterapia przeciwwskazania

Przeciwwskazania w zastosowaniu ozonoterapii również możemy podzielić ze względu na ich drogę podawania. Więcej przeciwwskazań jest w systemowym niż w miejscowym podawaniu ozonu.
Do tego pierwszego możemy zaliczyć:

Hemochromatoza.
Ostre zatrucie alkoholowe.
Trombocytopenia poniżej 50 000
Podczas stanów konwulsyjnych
Ciężka niestabilność układu krążenia
Masywny i ostry krwotok
Toksyczna nadczynność tarczycy
Ostry zawał mięśnia sercowego.
Poważne zaburzenia krzepnięcia
Niedobór glukozo-6-fosforanu. Dehydrogenazy
Pacjenci którzy są leczeni za pomocą miedzi lub żelaza

Przeciwwskazania w miejscowym podawaniu ozonu dotyczą problemów z :

Nadczynnością tarczycy
z niewyrównanym ciśnieniem tętniczym
krzepliwością krwi

Jest bardzo mało informacji na temat skutków ubocznych po zastosowaniu ozonoterapii. Osoby praktykujące tą metodę najczęściej twierdzą, że terapia jest całkowicie bezpieczna, natomiast w literaturze można znaleźć odosobnione przypadki zatrucia ozonem.
Do najczęstszych zatruć ozonem dochodzi przez jego wdychanie. Pierwszymi objawami są duszności oraz kaszel, przyspieszony puls czy zmęczenie.

Promocja!